Ύμνοι από Ελλάδα για Χουάνγκ – Ο Κορεάτης ήταν το Α και το Ω του Ολυμπιακού
Ολυμπιακός: Eνας Χουάνγκ φέρνει την άνοιξη
Αναμφίβολα ο Κοεάτης χαφ ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού Πειραιώς κόντρα στον Απόλλωνα. Θεωρούμε κάτι που ξάφνιασε τους “γαλάζιους”, αφού στο ντεμπούτο του άλλξε άρδην την εικόνα της ομάδας του Πειραιά, που είχαμε στο μυαλό μας από τα τελευταία της παιχνίδια.
Βέβαια στον επαναληπτικό θα είναι αλλιώς αφού πλέον έχουν γνώση οι φύλακες…
Διαβάστε το άρθρο του Μιχάλη Τσώχου από το gazzetta.gr και θα καταλάβετε:
Μπορεί ένας παίκτης να αλλάζει τόσο πολύ την εικόνα μιας ομάδας; Στην πραγματικότητα όχι, όσο καλός κι’ αν είναι. Μπορεί όμως αν τα χαρακτηριστικά του είναι αυτά που τόσο πολύ λείπουν από μία ομάδα, να την κάνει πιο λειτουργική. Ο Χουάνγκ κάνει μπαμ, όχι με βάση τα όσα μας έδειξε στο πρώτο ματς, αλλά και με βάση το σπουδαίο βιογραφικό του, ότι ήταν ένα κομμάτι που έλειπε, περισσότερο από κάθε άλλο, από την ομάδα του Ολυμπιακού.
Ο Χουάνγκ ήταν πράγματι εξαιρετικός κόντρα στον Απόλλωνα Λεμεσού για 65 λεπτά, αλλά είναι επίσης αλήθεια, ότι φάνηκε εξωπραγματικός γιατί από τον Ολυμπιακό, όχι μόνο φέτος, αλλά εδώ και καιρό, έλειπε ένας παίκτης με τα δικά του χαρακτηριστικά. Ο Χουάνγκ δεν έχει τρία πόδια, ή δεν κάνει μυθικά πράγματα μέσα στο χόρτο, όπως πιθανόν να πιστέψουν κάποιοι με αυτά που είδαν ή με αυτά που θα διαβάσουν, αλλά κάνει σε καλό βαθμό όλα εκείνα που δεν κάνουν όλοι οι υπόλοιποι κεντρικοί χαφ του Ολυμπιακού και τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα για να δημιουργήσεις από τον άξονα.
Το μεγαλύτερο προτέρημά του είναι ότι κινείται διαρκώς χωρίς την μπάλα και επιδιώκει να είναι μονίμως διαθέσιμος για να πάρει μία πάσα. Αυτό διευκολύνει αφάνταστα την κυκλοφορία του παιχνιδιού και δίνει επιλογές στους συμπαίκτες του. Εχουν πλέον κάποιον που μπορούν να ακουμπήσουν την μπάλα επάνω του με ασφάλεια και τον έχουν και συνεχώς διαθέσιμο, χάρη στις κινήσεις του στο χώρο χωρίς την μπάλα, προκειμένου να αποφεύγει το μαρκάρισμα των αντιπάλων. Επιπλέον είναι ένα σύγχρονος box to box χαφ που κινείται με μεγάλη άνεση και την ίδια ευκολία ανάμεσα στις δύο μεγάλες περιοχές.
Στη φάση του γκολ που πετυχαίνει ο Νοτιοκορεάτης, πέρα από τα σπουδαία τεχνικά χαρακτηριστικά που μας δείχνει ότι έχει με το κοντρόλ του και το τελείωμα του, κυρίως μας δείχνει ότι διαβάζει το παιχνίδι άριστα. Βλέπει το κενό, κάνει την κούρσα, γίνεται διαθέσιμος για να του δώσει μία εύκολη πάσα ο Ρέμαπτσιουκ (από το να βγάλει μία ακόμη σέντρα), πατάει στην αντίπαλη περιοχή με φόρα και χρησιμοποιεί τα τεχνικά χαρακτηριστικά του σε κοντρόλ και τελείωμα για να σκοράρει. Και άλλοι χάφ του Ολυμπιακού έχουν αυτό το κοντρόλ και αυτό το τελείωμα, αλλά ποιος άλλος θα έκανε την κάθετη κίνηση κρυφού φορ για να πάρει μπάλα μέσα στην περιοχή εκτός από τον Χουάνγκ.
Ο Νοτιοκορεάτης μας έδειξε ότι την έχει αυτή την κίνησή στο ρεπερτόριο του και στην ευκαιρία που έχασε στο δεύτερο ημίχρονο με την προβολή που έκανε για να σκοράρει. Ο Χουάνγκ μοιάζει βέβαιο ότι θα νοστιμίσει αφάνταστα το παιχνίδι του Ολυμπιακού και θα βοηθήσει πολύ ώστε να ανέβουν και οι συμπαίκτες του, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι μάγος για να αλλάξει όλη την εικόνα μίας προβληματικής κατά τα άλλα ομάδας.
Προφανώς δεν φτάνει από μόνος του για να φέρει την άνοιξη. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται να γίνει πιο λειτουργικός, πιθανόν και να χτιστεί γύρω από τον Χουάνγκ πλέον, χρειάζεται να ανεβάσει επίπεδα έντασης και φυσικά να γίνει πιο κυνικός στα τελειώματά του. Δεν επιτρέπεται να μην κερδίσει το ματς και να αφήσει ανοικτή τη ρεβάνς για την ερχόμενη Πέμπτη στο Φάληρο. Επιπλέον χρειάζεται μεγαλύτερη ομοιογένεια όπως είναι φυσικό και βέβαια να ανακτήσει την χαμένη αυτοπεποίθησή του, πράγμα που θα συμβεί μόνο μέσα από νίκες.
Φυσικά και μοιάζει να χρειάζεται και δύο τρεις κινήσεις ακόμη. Περισσότερη ποιότητα στα εξτρέμ του, την οποία ευελπιστεί ότι θα πάρει σε πρώτη φάση από τον Ντε Λα Φουέντε και σε δεύτερη από την επόμενη μεταγραφή που θα κάνει σε αυτή τη θέση, ενώ είναι σίγουρο ότι χρειάζεται και χρόνο προκειμένου οι ποδοσφαιριστές του να αφομοιώσουν τον τρόπο παιχνιδιού του Κορμπεράν. Για παράδειγμα ο Ζινγκερνάγκελ δεν ήταν εξαιρετικός, αλλά για πρώτη φορά μας έδειξε ότι πλέον αρχίζει και συντονίζεται με τον Ρέαμπτσιουκ, καταλαβαίνει τα ανεβάσματά του και συνεργάζεται πολύ καλύτερα μαζί του.
